Z okresu przedwojennego brak jakichkolwiek materiałów, na podstawie, których można byłoby opisać gospodarkę leśną tego okresu. Z zachowanych materiałów kartograficznych można wnioskować, że w lasach majątków należących do rodziny von Kleist (zniemczony w XVI wieku ród Kleszczów), prowadzono ją w oparciu o plany gospodarcze – w majątkach tych byli zatrudnieni leśnicy, którzy profesjonalnie prowadzili gospodarkę leśną.

Po wojnie w 1945 roku na mocy Dekretu PKWN utworzono Nadleśnictwo Tychowo, na czele tej jednostki stanął nadleśniczy Hoffman. W terenie utworzono 3 uroczyska (dzisiaj obręby): Tychowo, Krosino Małe, Sadkowo oraz leśnictwa: Tyczewo, Marianowo, Włodkowo, Smęcino, Czarnikowo, Warnino, Motarzyno o łącznej powierzchni 6243,75ha.
W grudniu 1950 roku, na nadleśniczego powołano Kazimierza Górniaka, który funkcję tą pełnił do lipca 1960 roku. Od lipca 1960 roku na stanowisko nadleśniczego powołano Huberta Wilke, który zmarł nagle w czerwcu 1963 roku. Po śmierci nadleśniczego obowiązki tymczasowo przejął adiunkt Mieczysław Krajewski, następnie przez kilka miesięcy funkcję nadleśniczego pełnili urzędnicy z Okręgu Lasów Państwowych w Szczecinku (między innymi Józef Łabudzki, który był wcześniej dyrektorem Rejonu Lasów Państwowych w Białogardzie).
Powierzchnia nadleśnictwa powiększyła się i wynosiła na dzień 1.10.1964. roku – 9703,28ha. Powstał nowy podział administracyjny i terytorialny nadleśnictwa (przeciętna powierzchnia leśnictwa około 1100ha), nadleśnictwo podzielono na 9 leśnictw: Bukowo, Anin, Wełdkowo, Warnino, Tychowo, Smęcino, Nosibądy, Czarnikowo, Motarzyno.
W styczniu 1965 roku obowiązki nadleśniczego przejął inż. Józef Grzelczak - funkcję tą pełnił do czasu reorganizacji tj. do 1 stycznia 1973 roku czyli daty rozwiązania nadleśnictwa.
Na podstawie Zarządzenia Nr 27 Naczelnego Dyrektora Lasów Państwowych z dnia 31 października 1984r ponownie powstało Nadleśnictwo Tychowo z dniem 01 stycznia 1985r. Z Nadleśnictwa Białogard wyłączono obręb Tychowo o powierzchni ogólnej 10.052ha oraz z Nadleśnictwa Bobolice obręb Poniki o powierzchni ogólnej 8.736ha i tworzy się nadleśnictwo o powierzchni ogólnej 18.788ha. Siedzibą Nadleśnictwa Tychowo jest kilka pomieszczeń wydzierżawionych w budynku Urzędu Gminy Tychowo, gdyż poprzednią siedzibę, po roku 1973 zaadoptowano na pomieszczenia mieszkalne dla pracowników leśnych.
Pierwszym nadleśniczym Nadleśnictwa Tychowo po ponownym utworzeniu był mgr inż. Lucjan Grabowski.  W listopadzie 1987r powstała nowa siedziba nadleśnictwa oraz osiedle leśne. Nadano nową nazwę ulicy - Leona Mroczkiewicza – profesora, leśnika urodzonego w Białogardzie.

Nadleśniczy Lucjan Grabowski dokonał na terenie swojego nadleśnictwa odstrzału żubra, dlatego w herbie Nadleśnictwa Tychowo znajdował się żubr (do czasu ujednolicenia wzorów logo dla jednostek LP.).

Był to okres bardzo intensywnej, wzmożonej pracy o czym może świadczyć zakres zadań, rozbudowa infrastruktury, udostępniono setki hektarów dotąd niedostępnych powierzchni leśnych, poprawiono stan sanitarny lasów. Nadleśnictwo funkcjonowało w oparciu o 14 leśnictw i gospodarstwo szkółkarskie. Zatrudniano łącznie 194 pracowników.
W latach 1990-1992 przeprowadzono proces prywatyzacyjny na prace leśne. Spowodowało to zwolnienia pracowników zatrudnionych na stanowiskach robotniczych - większość z nich zakładała działalność gospodarczą i nadal świadczyła usługi dla nadleśnictwa. Z pracy odeszli przede wszystkim drwale, kierowcy, robotnicy leśni a także część pracowników biurowych.
W latach 1994-1996 Nadleśnictwem kieruje mgr inż. Jan Zięba.
W 1996 roku nadleśniczym zostaje inż. Józef Stanisławski, w historii Nadleśnictwa Tychowo jest to pierwszy nadleśniczy, który piastuje swoje stanowisko najdłużej. W marcu 2012 roku przechodzi na emeryturę a jego obowiązki przejmuje mgr inż. Jerzy Bogusław Wicik.